Υπάρχει μια λεπτή διαχωριστική γραμμή μεταξύ της κριτικής και της ισοπέδωσης. Η μανιώδης επιδίωξη να γίνουμε αρεστοί και να πουλήσουμε, μπορεί να έχει αποτέλεσμα μα αυτό είναι στην καλύτερη περίπτωση παροδικό και ποτέ δεν είναι ωφέλιμο. Εκεί λοιπόν διαγράφεται και το σταυροδρόμι που ως κοινωνία καλούμαστε να επιλέξουμε την κατεύθυνση που θα ακολουθήσουμε. Το ένα διασφαλίζει την αρεστότητα μας, με τους όρους ωστόσο να έχουν περιγραφεί πιο πάνω και το άλλο την ωφελιμότητα μας.
Ας εξετάσουμε ωστόσο το τι η πλειοψηφία της κοινωνίας μας φαίνεται πως αξιώνει από την πολιτική ηγεσία του τόπου σήμερα. Ζητά ειλικρίνεια, διαφάνεια, και ορθολογισμό στις αποφάσεις ανεξαρτήτως πολιτικού κόστους, το οποίο δεν τους αφορά κιόλας. Εκεί θα κριθούν τα κόμματα από την κοινωνία των πολιτών και όχι στις ατάκες. Οι οπαδοί της ατάκας έχουν ήδη αποφασίσει. Αυτοί θα απέχουν. Ακόμη λοιπόν και ωφελιμιστικά να το αναγνώσουν τα πολιτικά κόμματα τα πεδία των εξετάσεων έχουν καθοριστεί.
Όταν στη δική σου βάρδια, είτε εξέλεξες είτε συμμετείχες στην εκλογή του Δ. Χριστόφια, η Κύπρος προσάραξε στα βράχια. Όταν φρόντισες ο μοναδικός αναπνευστήρας που την υποστήριζε και την κρατούσε ακόμη εν ζωή, να έχει το όνομα της Τρόικα, δεν μπορείς να την αναθεματίσεις την επόμενη μέρα, και να ξεχύσεις τα παιδία σου στους δρόμους να την καταδικάσουν. Όχι χωρίς τουλάχιστον να αναλογιστείς τις ευθύνες σου και να απολογηθείς, είτε ονομάζεσαι ΑΚΕΛ, είτε ΕΔΕΚ. Το λιγότερο που θα απαιτούσε ο λαός από την ηγεσία του, είναι συντονισμένα να στηρίξει την προσπάθεια σωτηρίας του. Τη διασφάλιση της επόμενης μέρας. Αν για 3,5 χρόνια δεν κατάφερες να προτείνεις εναλλακτική και απλά διαφωνείς ή επαναστατείς έναντι του εαυτού σου, το μόνο που δεν είσαι είναι ορθολογικός και ειλικρινείς.
Αν όλα αυτά τα χρόνια, συμμετείχες σε όλες τις κυβερνήσεις που ως στόχο τους είχαν την εξεύρεση λύσης στη βάση της ΔΔΟ, που από το 77 οι δικοί σου ηγέτες υπέγραψαν και αυτές διατυμπάνιζαν, δε μπορείς τώρα να τις αποκηρύξεις, ούτε δημόσια, ούτε παίζοντας κρυφτούλι πίσω από γελοίες δικαιολογίες που προετοιμάζουν το ΟΧΙ που αποφάσισες πριν καν δεις το ερώτημα. Και αυτό δεν παραπαίει τιμή και ειλικρίνεια, είτε ονομάζεσαι ΕΔΕΚ, είτε Συμμαχία, είτε ΔΗΚΟ. Αυτή τη φορά το ΟΧΙ μπορεί να μην είναι τόσο ηρωικό. Το σκέφτηκες;
Αν ακόμη και σήμερα συμμετέχεις στη συγκυβέρνηση (ΕΥΡΩΚΟ), αλλά ο είς και μόνος βουλευτής σου, δεν υποστήριξε σχεδόν κανένα μνημονιακό νομοσχέδιο, απολαμβάνοντας την επίπλαστη ηρεμία, που θα φέρουν με τις ψήφους τους άλλοι, που δεν βρίσκονται καν στην κυβέρνηση (ΔΗΚΟ), παρά μόνο με μανία αγκιστρώθηκες στην καρέκλα του Υπουργού εκεί στον Προεδρικό λόφο, τότε μάλλον με υποκρισία μοιάζει η ενάσκηση της πολιτικής σου.
Σε μια κυβέρνηση κοινοβουλευτικής μειοψηφίας, δεν ακούστηκε ποτέ από τον ΔΗΣΥ, που μετρά τα δικά του λάθη και παραλείψεις, η αιτίαση περί κυβερνώσας βουλής. Το μνημόνιο στην Ελλάδα έφερε σε 5 χρόνια την αλλαγή 5 πρωθυπουργών (και 2 υπηρεσιακών) που εκλέγονταν με κοινοβουλευτική πλειοψηφία που κατέληγε σε μειοψηφία, με αποτέλεσμα την εξαθλίωση της χώρας. Η Κύπρος σε 3,5 χρόνια εξέρχεται του μνημονίου με την πλειοψηφία των ορθολογικών δρώντων στην βουλή και εισέρχεται ταυτόχρονα σε τροχιά εξελίξεων στο Κυπριακό με τη στήριξη των ορθολογικά δρώντων στο εθνικό ζήτημα. Ορθολογισμό και στα δύο ωστόσο μόνο ένα πολιτικό κόμμα κατέχει, παρά το όποιο κόστος που ήδη μετρά.
Πέτρος Δημητρίου
Πρόεδρος ΝΕΔΗΣΥ
Απόφοιτος Τμήματος Πολιτικών
Επιστημών Πανεπ. Κύπρου