Όπως αδύνατο είναι για κάποιον να μπει δύο φορές στο ίδιο ποτάμι, με δεδομένο πως το νερό βρίσκεται σε συνεχή ροή και κίνηση, άρα ποτέ δεν είναι το ίδιο, άλλο τόσο αδύνατο είναι να θεωρήσουμε πως η πολιτική διεργασία θα ξεκινήσει από εκεί που σταμάτησε.
Τα νέα δεδομένα συνθέτουν σήμερα ένα σκηνικό ολότελα νέο. Η δυσφορία της κοινωνίας μετατράπηκε σε ψήφο εμπιστοσύνης σε νεαρά πρόσωπα από όλα τα κόμματα, η οργή σε ψήφο σε μικρότερα κόμματα και η απόγνωση σε αποχή. Η θεωρία παιγνίων εφαρμόζεται διεξοδικά σε κάθε επιτελείο κόμματος, με πρώτο σταθμό την προεδρία της βουλής και όπως είναι λογικό αυτός που μοιράζει την τράπουλα πρώτος είναι συνήθως και ο μεγαλύτερος νικητής. Στη δική μας περίπτωση δεν είναι άλλος από τον Νικόλα Παπαδόπουλο. Ευκαιρία λοιπόν να συνθέσουν την άποψη του ακταρμά σε θέσεις και ιδεολογία αυτού που αποκαλούν ενδιάμεσος χώρος (κάθε άλλο) και να συνεχίσουν να μοιράζονται βέβαια εκτός από καρέκλες και πλειοψηφία στα υπόλοιπα θέματα, μπας και ξεφύγουν από τη στείρα κριτική και τον λαϊκισμό και βρεθούν στην παραγωγή πολιτικής.
Αν αναλογιστεί κανείς το πολύ σκληρό μνημόνιο που αναγκάστηκε να εφαρμόσει η κυβέρνηση, τη φθορά εξουσίας που στοίχισε 2% σε εκλογικά ποσοστά και κατά την προηγούμενη περίοδο διακυβέρνησης του ΔΗΣΥ 1993 – 2003 (φαίνεται δεν αρέσει στον κόσμο του να βρίσκεται στην εξουσία) αλλά κυρίως το γεγονός πως με ψήφους στην πλειοψηφία δικών του ψηφοφόρων εκλέγηκαν στη βουλή 5 νέοι βουλευτές από 2 μικρότερα κόμματα, τότε το αποτέλεσμα δε μπορεί να θεωρηθεί αποτυχία ούτε και για τον Δημοκρατικό Συναγερμό.
Είναι ωστόσο υπαρκτός ο κίνδυνος, η υπερανάλυση και μόνο του εκλογικού αποτελέσματος, η οποία δε συνοδεύεται από συστηματική πορεία προς την εκλογική βάση και αυτοκριτική, να δημιουργήσει σωρεία μεγαλυτέρων προβλημάτων. Το μήνυμα των πολιτών προς τον ΔΗΣΥ ήταν ξεκάθαρο και πρέπει να τύχει υποδοχής από ευήκοα ώτα. Έχει σήμερα εδραιώσει την πολιτική του άποψη ως την κραταιά πρόταση εκείνη που μπορεί να δώσει λύσεις, μα πρέπει να τολμήσει πολύ περισσότερο και να ηγηθεί δια του παραδείγματος.
Η λύση δεν είναι προς τα πίσω όπως συντηρητικές φιλοσοφίες θα ευνοούσαν, αλλά πάντα μπροστά, με ακόμη πιο ξεκάθαρες θέσεις. Με ανανέωση των κομματικών του δομών με τρόπο που να λαμβάνουν υπόψη τις ανάγκες της κοινωνίας, με καταστατικές αλλαγές που να μην αφήνουν κατάλοιπα εξουσίας αλλά να συνθέτουν ένα άκρως φιλελεύθερο και δημοκρατικό κόμμα και αυτό καθώς η νομιμοποίηση δεν προκύπτει από τη νομιμότητα πάντα, δεν αρκεί δηλαδή να υπάρχει κάτι μα να πείσεις τον κόσμο πως υπάρχει αυτό το κάτι. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός οφείλει να συνεχίσει την απρόσκοπτη πορεία του, παραμένοντας πιστός στην πολιτική του ορθού λόγου και του εκσυγχρονισμού της δημόσιας συζήτησης, την ίδια στιγμή που η γραμμή του στο εθνικό ζήτημα θα παραμείνει τόσο ξεκάθαρη όσο και σήμερα.
Ας είναι η εκλογή όλων σχεδόν των πολιτικών κομμάτων στη βουλή, η ευκαιρία για την οριοθέτηση του ιδεολογικού πλαισίου δράσης του Δημοκρατικού Συναγερμού. Ξεκάθαρα και απελευθερωμένοι από τα βαρίδια του παρελθόντος σχεδιάζοντας τη νέα μέρα της παράταξης με απόλυτο στόχο την αφομοίωση της κληριδικής σχολής σκέψης και όχι της ευκαιριακής ενάσκησης της πολιτικής.
Οφείλουμε ωστόσο να δουλέψουμε τη λεπτομέρεια και αυτό μπορεί να γίνει πιστευτό μόνο αν πρώτα υιοθετήσουμε την αλλαγή εμείς. Να αλλάξουμε εμείς για να απαιτήσουμε να αλλάξει και η κοινωνία. Με αφορμή λοιπόν τις εκλογές και χωρίς να θέλουμε να απολέσουμε την ευκαιρία της στιγμής για τη δική μας ενδοσκόπηση, θα ανακοινωθούν τις επόμενες των ημερών συγκεκριμένες δράσεις και επίσπευση κατά έξι μήνες του προσυνεδριακού μας διαλόγου, στον οποίο ευθέως θα θέσουμε ζητήματα καταστατικών αλλαγών προς συζήτηση που αφορούν το σύνολο οργάνωσης και συγκρότησης όλων των δομών του κόμματος.
Πέτρος Δημητρίου
Πρόεδρος ΝΕΔΗΣΥ
Απόφοιτος Τμήματος Πολιτικών
Επιστημών Πανεπ. Κύπρου