Η παιδεία αποτελεί τη μεγαλύτερη παρακαταθήκη της πολιτείας προς τις μελλοντικές γενιές. Αντί να μας προβληματίσει το πώς αποφοιτούν κάθε χρόνο από τα Λύκεια μας μαθητές με μέσο όρο στις Παγκύπριες Εξετάσεις κάτω από τη βάση, σε πληθώρα μαθημάτων, ασχολούμαστε πως θα μορφώσουμε τους μαθητές από τα έδρανα της Βουλής. Λες και η δεκάλεπτη ανάγνωση μιας ανακοίνωσης του όποιου Υπουργού είναι αρκούντως ικανοποιητική για να παραθέσει την ουσία ενός τόσο σημαντικού ιστορικού γεγονότος.

Τον λαϊκισμό στην κοινωνία θα τον πληρώσουμε σήμερα. Τον λαϊκισμό στην παιδεία όμως θα τον πληρώσουν οι επόμενες γενιές. Ένας λαός που σέβεται την ιστορία του και αναγνωρίζει την υποχρέωση του να τη διδάξει, το πράττει μέσα από βιβλιογραφία και γνώσεις ειδικών. Πρέπει η ιστορία του ενωτικού δημοψηφίσματος να διδάσκεται; Ασφαλώς. Αποτελεί κομμάτι της ιστορίας η οποία διαμέσου της διδασκαλίας μόνο να ωφελήσει μπορεί αφού παραδειγματίζει και διαπαιδαγωγεί. Μέσα όμως στο σωστό γνωστικό πλαίσιο και με την απαραίτητη εμπειρογνωμοσύνη. Ένα τέτοιο σημαντικό γεγονός πρέπει να αποτελεί αντικείμενο ενός σοβαρού διαλόγου για τα αναλυτικά προγράμματος και όχι μιας συζήτησης του ποδαριού στην Βουλή.

Είναι καιρός οι βουλευτές μας να καταλάβουν πως δεν γνωρίζουν τα πάντα, οι πράξεις τους όμως, ειδικά όσον αφορά τα θέματα παιδείας, μπορούν να έχουν ως αποτέλεσμα να θυσιάσουν τα πάντα. Πως δεν είναι ειδικοί για όλα και πρωτίστως να συνειδητοποιήσουν πως η Βουλή αποτελεί βήμα νομοθετών και όχι δημαγωγών.

Πέτρος Δημητρίου

www.pdemitriou.com