Βία στα γήπεδα. Ένα θέμα για το οποίο έχουν ειπωθεί πολλά και έχουν γραφτεί ακόμα πιο πολλά, αλλά δυστυχώς βρίσκεται πάντα στην επικαιρότητα. Ένα θέμα που απασχολεί τους νέους αλλά και κάθε νουνεχή πολίτη.
Αυτό που πραγματικά όμως πρέπει να εξετάσουμε, για να πολεμήσουμε το κακό στη ρίζα του, είναι οι λόγοι οι οποίοι οδηγούν αυτούς τους νέους σε εκδηλώσεις βίας. Οι λόγοι εκείνοι που οπλίζουν το χέρι του κάθε ανήλικου να ρίξει μια πέτρα, μια φωτοβολίδα , ένα καπνογόνο προς ένα συνάνθρωπό του. Οι λόγοι που κάνουν ένα ενήλικα οπαδό να ορμά μέσα στους αγωνιστικούς χώρους για να διακόψει το παιχνίδι.
Η ευχή και η κατάρα κάθε σωματείου είναι οι οργανωμένοι του οπαδοί. Ακολουθούν την ομάδα παντού, δημιουργούν εξαιρετική ατμόσφαιρα στο γήπεδο, ξοδεύουν αμέτρητες ώρες για να προετοιμάσουν όμορφα κορεό και έξυπνα συνθήματα, αλλά χάνουν το σεβασμό από τον υπόλοιπο κόσμο με τα προβλήματα που δημιουργούν. Καλά κρυμμένοι στον όχλο, και στην ομέρτα του όχλου, κάποιοι προσπαθούν να αναδειχτούν με το να δημιουργήσουν επεισόδια, και δυστυχώς η αναγνώριση σε αυτούς τους χώρους έρχεται με το πόσους έχεις κτυπήσει και πόσα τζάμια αυτοκινήτου έσπασες. Αντί να αποβάλλονται τα ταραχοποιά στοιχεία αυτά ηρωοποιούνται , με αποτέλεσμα να υπάρχει μία έντονη επιθυμία κυρίως από ανήλικους για μιμητισμό και ανάδειξη στα μάτια των ‘’μεγάλων’’ .
Η βία στα γήπεδα επομένως χαρακτηρίζεται από τη δύναμη του όχλου και συνεπακόλουθα την ατιμωρησία. Είναι ακριβώς αυτά τα δύο σημεία με τα οποία αδικούν τους εαυτούς τους οι οργανωμένοι φίλαθλοι και οι αρχές του κράτους. Από την πλευρά τους τα σωματεία, δεν αδυνατούν εμπράκτως να παρέμβουν, αλλά φοβούνται να τα βάλουν με τους οργανωμένους οπαδούς με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνονται τα ίδια σκηνικά από καιρού εις καιρό. Πολλές φορές βέβαια, τους βολεύει η όλη κατάσταση αφού είναι ένας τρόπος να αποπροσανατολίζεται η κοινή γνώμη από τα δικά τους λάθη ή από αγωνιστικές αποτυχίες των ομάδων τους. Συνεπώς, όλα αρχίζουν και τελειώνουν με την ατιμωρησία.
Κουραστήκαμε να ακούμε για μαχαίρια στα κόκκαλα, κουραστήκαμε να ακούμε για αμείλικτους καταστολείς της βίας, κουραστήκαμε να βλέπουμε γονείς και βουλευτές να συγκαλύπτουν τον κάθε τραμπούκο, γενικά κουραστήκαμε. Η πρόληψη της βίας από μόνη της δεν είναι λύση, ούτε τα ημίμετρα με τις κλειστές κερκίδες και τα γυναικόπαιδα στα γήπεδα. Η ολοκληρωτική καταστολή της βίας θα έρθει μόνο με δυναμικά μέτρα που θα αποφέρουν σοβαρές τιμωρίες σε αυτούς που αναμειγνύονται σε επεισόδια. Η κάρτα φιλάθλου είναι πιο επιτακτική από ποτέ αλλά θα πρέπει να συνοδεύεται με σκληρές ποινές. Εξάλλου αυτό το μέτρο έχει δουλέψει μόνο και μόνο με την εξαγγελία του , αφού στις πρώτες δέκα αγωνιστικές που απείχαν οι οργανωμένοι από τα γήπεδα, δεν σημειώθηκε το παραμικρό επεισόδιο και οι ομάδες δεν είχαν να πληρώσουν κανένα πρόστιμο. Εξού και η άρνηση της ΚΟΠ να αναλάβει το όλο εγχείρημα και ο νοών νοείτω! Όσο για το επιχείρημα του “φακελώματος” στοιχείων είναι γελοίο, αφού σε μια κάρτα υπεραγοράς δίνεις περισσότερα στοιχεία. Κ. Ιωνά, Κάρτα φιλάθλου ΧΘΕΣ.
Γιώργος Παναγιώτου
Αντιπρόεδρος ΝΕΔΗΣΥ