Η κουλτούρα της συλλογικότητας: εθνική αναγκαιότητα η συνεννόηση μεταξύ των παρατάξεων ώστε να γίνουμε «αρχιτέκτονες» μιας νέας προσπάθειας για μια νέα κοινωνία που θα στραφεί προς τον πολίτη και τις απαιτήσεις του σύγχρονου τρόπου ζωής.
Είναι κατανοητό αλλά και επιθυμητό σε κάθε δημοκρατία να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις. Σε κάθε περίπτωση όμως το να διαφωνούμε δεν πρέπει να μας καθιστά δυσάρεστους και δύστροπους. Ο διάλογος και η εποικοδομητική αντιπαράθεση είναι εκείνα τα μέσα που οφείλουμε να επιστρατεύουμε πάντοτε. Άλλωστε είναι η προσπάθεια για συγκερασμό αυτών των διαφωνιών ή/και διαφορετικών προσεγγίσεων που καθιστά ικανή αλλά και αποδεκτή την όποια λύση δύναται να ανταποκριθεί στο έκαστο ζήτημα από το σύνολο των πολιτών.
Παραφράζοντας μια ενδιαφέρουσα ρήση, το πιο σημαντικό ταξίδι των πολιτικών παρατάξεων είναι να μπορούν να συναντηθούν μεταξύ τους στα μισά του δρόμου. Αν καταφέρουμε να εφαρμόσουμε το πιο πάνω, είναι τότε που θα αρχίσουμε να μετρούμε τις επιτυχίες μας ως πολιτεία αλλά και οι πολίτες θα αρχίσουν να υπολογίζουν τους πολιτικούς ως τέτοιους. Αντίθετα, αν αυτοσκοπός κάθε παράταξης γίνεται η διατήρηση ή/και η κατάκτηση της εξουσίας τότε υπεισέρχεται η διαφθορά, οι πολίτες απογοητεύονται, με αποτέλεσμα να αδιαφορούν για αυτά που τους αφορούν και στο τέλος οι συνέπειες να είναι ολέθριες για το σύνολο του τόπου.
Ο ΔΗ.ΣΥ. συναισθάνεται σήμερα όσο ποτέ άλλοτε την ανάγκη για πολιτική συνεννόηση. Ως παράταξη, επιδιώκει μακριά από τυμπανοκρουσίες και μεγάλα λόγια να πετυχαίνει κάθε φορά την καλύτερη δυνατή συνεννόηση με εκείνες τις δυνάμεις που θα ήτο δυνατόν. Ως παράταξη εκείνο που μας ενδιαφέρει περισσότερο είναι οι συνθήκες που διαμορφώνουν ένα ζήτημα, οι πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας αλλά και οι προσδοκίες των πολιτών από τους πολιτικούς.
Οφείλουμε να αντιληφθούμε ότι αν είναι κάτι που πρέπει να επιδιώξουμε σε πολιτικό επίπεδο αλλά και ευρύτερα στην κοινωνία είναι ο αμοιβαίος σεβασμός διαφορετικών απόψεων. Πρέπει όλοι μαζί, κυβέρνηση και πολιτικά κόμματα, συλλογικά να αντιμετωπίσουμε όλα τα ζητήματα που αφορούν την κοινωνία των πολιτών. Γιατί στο τέλος τέλος, οι πολιτικοί είμαστε ταγμένοι να υπηρετούμε την πολιτεία και τους πολίτες και όχι τους εαυτούς ή τα συμφέροντα μας.
Σύμφωνα με τον Αμερικανό πολιτικό και διπλωμάτη Howard Baker: «Το πιο δύσκολο πράγμα, κατά τη διάρκεια μιας διαπραγμάτευσης, είναι να αποβάλλεις πλήρως το συναίσθημα και να αντιμετωπίσεις τα γεγονότα».
Να αφουγκραστείς το γράμμα του καιρού.
Να νιώσεις τις ανάγκες της κοινωνίας.
Να είσαι ωφέλιμος και να ανταποκριθείς σε αυτές.
Να προτάσεις το συλλογικό συμφέρον έναντι του ατομικού.
Να κερδίζεις με τις πράξεις και τις πολικές σου την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Να αγωνίζεσαι για τη πρωτοπορία του λαού και όχι την προσωπική.
Δυστυχώς, στην Κύπρο δεν μάθαμε και δεν φαίνεται να έχουμε την προθυμία να διδαχθούμε από τα λάθη, τις παραλείψεις και τις αδυναμίες του παρελθόντος. Η διαχείριση του Κυπριακού 41 χρόνια τώρα, η πρόσφατη οικονομική κρίση και η κακοδιαχείρηση του τραπεζικού τομέα, οι μεταρρυθμίσεις στον ευρύτερο δημόσιο και ημιδημόσιο τομέα, τα ζητήματα της παιδείας, το ΓΕΣΥ, το Σύμφωνο Συμβίωσης κ.λπ. είναι ορισμένα από τα πεδία καθημερινών διενέξεων και διαλόγου ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα. Είναι όμως για ορισμένους και η απόκρυφη επιδίωξη τους για προσωπική ή/και κομματική επιβίωση μέσα από μικροπολιτικές και προπαγανδιστικές συμπεριφορές.
Υπάρχουν όμως κι εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις στις οποίες συγκαταλέγεται ή τουλάχιστον προσπαθεί να συγκαταλέγεται και η παράταξη μας, ο ΔΗ.ΣΥ., που καταφέρνουν στα κρίσιμα και τα μεγάλα ζητήματα μέσα από την ώριμη και ορθολογική συζήτηση να επιτυγχάνουν τη συνεννόηση.
Επιτύχαμε τη συνεννόηση με τις όμορες δυνάμεις σε θέματα οικονομίας και καταφέραμε να βάλουμε την οικονομία σε νέες στέρεες βάσεις. Ως αποτέλεσμα, η Κύπρος έχει πάρει ήδη το δρόμο για την έξοδο από το μνημόνιο.
Πετύχαμε σημαντική πρόοδο στο Κυπριακό ζήτημα με τις εξελίξεις να τρέχουν καθημερινά και με τις ελπίδες να αυξάνονται για επίτευξη λύσης συμβαδίζοντας με όλες τις όμορες πολιτικές δυνάμεις και πρωτοβουλίες που μπορούν να αντιληφθούν πως 41 χρόνια μετά το δίλημμα δεν είναι ΔΔΟ ή απελευθέρωση. Αλλά μια λύση βιώσιμη ή διχοτόμηση. Δεν ξεπουλούμε τη πατρίδα μας, αλλά συναισθανόμαστε έντονα την ανάγκη για εξεύρεση αμοιβαίας επωφελούς λύσης.
Η λύση, η όποια λύση δεν μπορεί να είναι δίκαιη και λειτουργική παρά μονάχα αν εμείς οι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι αγωνιστούμε για να πετύχουμε την καθιέρωση της ως τέτοια. Για να υπάρξει όμως μια γενικότερη συλλογική αντιμετώπιση των πολιτικών και κοινωνικών ζητημάτων από τους πολίτες, προϋπόθεση είναι να υπάρξει συνεννόηση μεταξύ των πολιτικών. Να παραδεχθούμε πως η αποδοχή, η συνύπαρξη και η συμβίωση με κάθε άνθρωπο, ανεξαρτήτως εθνικής και χωρικής προέλευσης, στις μέρες μας δεν είναι απαίτηση αλλά φυσική εξέλιξη της παγκόσμιας πραγματικότητας. Μια πραγματικότητα που καθιστά τα όρια μεταξύ των χωρών και των λαών δυσδιάκριτα και δίνει ίσες ευκαιρίες σε όποιον αγωνιστεί και εργαστεί σκληρά για την επιτυχία. Χωρίς βέβαια αυτό να συνεπάγεται την αλλοίωση διαχρονικών αξιών και ιδανικών των λαών.
Και είναι σε αυτά τα πλαίσια λοιπόν που νιώθω αισιόδοξος για την πορεία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αφενός, η σταθερή και εποικοδομητική πολιτική της κυβέρνησης Αναστασιάδη, και αφετέρου η μέχρι σήμερα επιτυχής προσπάθεια της ηγεσίας του ΔΗ.ΣΥ. για πολιτική συνεννόηση σε μια κυβέρνηση κοινοβουλευτικής μειοψηφίας, μπορούν πλέον να καλλιεργήσουν την ελπίδα στα μάτια των πολιτών.
Τελειώνοντας, σε ένα καλά εδραιωμένο σαθρό πολιτικό σύστημα που δεν λειτουργεί, η ελάχιστη συνεννόηση όλων όσων εμπλέκονται στην πολιτική, από οποιοδήποτε πόστο ή ρόλο οφείλει να είναι προτεραιότητα. Σαν νέος έχω αγωνία για το σήμερα, ελπίζω για το αύριο, έχω αγάπη για τον τόπο μας. Το ίδιο θέλω να πιστεύω και όλοι μας. Όλοι μαζί πρέπει και μπορούμε να καλλιεργήσουμε μια νέα κουλτούρα συλλογικότητας στο κοινοβούλιο. Μακριά από ιδεολογικές διαφορές, όλοι μαζί αριστεροί και δεξιοί, κεντρώοι και σοσιαλδημοκράτες να επιτύχουμε την πολυπόθητη εθνική συνεννόηση.
Βαλεντίνος Ιωάννου | Μέλος Ανωτάτου Συμβουλίου ΝΕΔΗΣΥ
B.Sc. in Architecture | Diploma of Architect Engineer (UCY)
M.Sc. Planning, Design & Development (UCL)