Η χαμένη ψήφος
Πολύ παραστατικά ο Δ. Ψαθάς, στην κωμωδία του η «οικογένεια ενός βλαμμένου», παραθέτει όλα όσα με τη μορφή χιονοστιβάδας μπορούμε να παρατηρήσουμε στην κοινωνία μας σήμερα. Τους επίδοξους εθνοσωτήρες, που μπροστά από μεγάλα τζάκια και κατεστημένα, επιθυμούν να μας σώσουν, προτάσσοντας μαγικές λύσεις και προγράμματα υπέρ της εθνικής μας επιβίωσης.
Και αφού αποδεχτούμε την παρουσία τους, μένει να συνειδητοποιήσουμε πόσο μωροί ήμασταν που δεν τα σκεφτήκαμε προηγουμένως. Γιατί αυτό είναι που μετρά, όταν αγόγγυστα εμπιστευόμαστε στο ατεκμηρίωτο άλλο, σε οποιοδήποτε πολιτικό σχηματισμό και να ανήκει, τις τύχες μας, απλά και μόνο επειδή αυτό «πουλά» φρούδες ελπίδες. Η συνιστώσα της κοινωνίας αυτής, αδύνατη να αντιδράσει και ανίκανοι να σκεφτεί από μόνη της, από θυμό ή από βαρεμάρα, πραγματώνει την πολιτική της ενάσκηση, στηριζόμενη σε λάθος κριτήρια. Ο άνθρωπος είναι ζώο πολιτικό και κάπως έτσι πρέπει να χρησιμοποιεί την κρίση του μέσω της λογικής του, αποφασίζοντας με γνώμονα όχι το υποκειμενικό καλό αλλά το κοινό καλό!
Η ενίσχυση του κατεστημένου
Σε περιβάλλον έντονου παροξυσμού και βαθιάς αποχαύνωσης, σχεδόν τελετουργικά κάθε φορά λαμβάνουμε τα αποτελέσματα των εκλογών. Κερδισμένοι είναι σχεδόν πάντα όλοι, και με συμπρωταγωνιστή την αποχή στα εκλογικά αποτελέσματα θα πρέπει να μας προβληματίσει έντονα. Πολύ βολικά ωστόσο, ο τρόπος που διεξάγονται οι πολιτειακοί θεσμοί εγκαθιστούν και εδραιώνουν το υφιστάμενο κατεστημένο ακόμη και στην περίπτωση που κάποιο κόμμα εκλεγεί με ποσοστό 90% αποχή. Κάνουμε δώρο στο κατεστημένο, τη δική μας ευκαιρία να αλλάξουμε κάτι και σχεδόν νομοτελειακά καταλήγουμε στον ίδιο παρονομαστή. Στη διαιώνιση ενός πανίσχυρου κατεστημένου, όχι απαραίτητα πολιτικού, το οποίο και μεμφόμαστε. Σε αυτή την περίπτωση, ο πολίτης, θεωρεί πως δε φέρει καμία ευθύνη για την επόμενη μέρα, γιατί μετέχοντας στην ανέντακτη τάση μαυρίζει τα πολιτικά κόμματα, που δεν ανήκουν σε αυτή. Μέγα λάθος! Είναι το τμήμα με τη μεγαλύτερη ευθύνη, το οποίο δύναται να αλλάξει τα πράγματα, μα επιλέγει να ενδυναμώσει το κατεστημένο. Έστω και άθελα του.
Η πιο παραγωγική επιλογή
Είναι βέβαια και το τμήμα της κοινωνίας εκείνο, που κάθε φορά προβληματίζεται και κάνει πράξη την ελεύθερη βούληση του. Αναζητά λύσεις και φιλτράρει τις ό,ποιες προθέσεις. Απαιτεί να δει στρατηγικό σχεδιασμό και ευρύτερο όραμα, αφού ο τρόπος με τον οποίο πολιτικά δρα, φανερώνει ωριμότητα και ορθολογική σκέψη.
Τι μπορούμε να κάνουμε; Να αμφισβητήσουμε τα πάντα. Τις προθέσεις αλλά και την ορθότητα κάθε πράξης μας. Αυθεντίες δεν μπορούν να υπάρξουν. Έχουν ξοφλήσει μαζί με τον παλαιοκομματισμό της συντήρησης και της αδιαφάνειας. Χρειάζεται να αναζητήσουμε τη χαμένη σύνδεση μεταξύ της πολιτικής και της ηθικής, να αντιληφθούμε τα λάθη μας, κάνοντας την αυτοκριτική μας. Τα πρόχειρα μπαλώματα αποτελούν πολιτικές πράξεις που θα αποτύχουν και με μαθηματική ακρίβεια θα μας φέρουν στο σημείο εκκίνησης μας!
Πέτρος Δημητρίου
Πρόεδρος ΝΕΔΗΣΥ
Απόφοιτος Τμήματος Πολιτικών
Επιστημών Πανεπ. Κύπρου