Στις αυριανές εκλογές θα καθορίσεις τους εκπροσώπους – νομοθέτες σου για μια περίοδο πέντε ετών. Πολλά αλλάζουν σε πέντε χρόνια, η πατρίδα μας και η ζωή σου δεν ήταν τα ίδια πριν πέντε χρόνια όπως είναι σήμερα και δεν θα είναι τα ίδια σε πέντε χρόνια από σήμερα. Γι’ αυτό η ψήφος σου με γεμίζει θλίψη! Θα ψηφίσεις με κριτήριο το γυαλί (και αυτούς που σου γυαλίζουν) την παρουσία ενός υποψηφίου και ενός κόμματος στην εικόνα και όχι στην ουσία. Ξέρω ζητά πολλά όποιος ζητά να διαβάσεις, να κρίνεις, να θέσεις αυστηρά ιδεολογικά κριτήρια, να φέρεις στο οικογενειακό τραπέζι αξιακούς κώδικες και να μην αφεθείς να πέσεις θύμα στις σειρήνες του λαϊκισμού. Θα ψηφίσεις με την οργή να τυφλώνει την κρίση σου. Ξέρω, είναι δύσκολο να ξεφύγεις από τις προσωπικές περιστάσεις στην οικογένεια και στην εργασία. Είναι δύσκολο να μην γευτείς την εκδίκηση, την τιμωρία που πιστεύεις σου δίνει η δύναμη της ψήφου. Είναι το ίδιο «απατεώνας», αυτή η ψευδαίσθηση, με την ψευδαίσθηση που καταδιώκει αυτόν που θεωρεί την μη ψήφο, την αποχή, πράξη σκληρής αυτοδικίας και ως άλλος αυστηρός vigilante τιμωρός (!) θα «δώσει» του «συστήματος» να καταλάβει, ακόμη και με μια στρεβλή αντίληψη του δικαίου. Είναι όμως η ψήφος αναμφίβολα αναφαίρετο δικαίωμα.
Σε αυτό βλέπω ένα εγγενές ζήτημα αντίληψης της δημοκρατίας. Η ψήφος είναι ατομική. Η συλλογική βούληση είναι το άθροισμα της ατομικής βούλησης. Στην δημοκρατία δεν υπάρχει συλλογική ευθύνη. Υπάρχει όμως μια ουσιώδης απόσταση από το άθροισμα της ατομικής βούλησης και το συλλογικό καλό. Δυστυχώς ΔΕΝ είναι ίσο το συλλογικό καλό με το τι αντιλαμβάνεται κανείς ως ατομικά ωφέλιμο. Ακόμη χειρότερα η χρήση της ψήφου όπως πιο πάνω είναι αντιδεοντολογική δεδομένου ότι απουσιάζει από αυτή το συλλογικό καλό και η αντίληψη γι’ αυτό. Η εμπειρία τόσο η δική μας με την δημοκρατία όσο και αλλού στον κόσμο δείχνει ότι πράγματι υπάρχει ατομική ευθύνη στην διαμόρφωση της συλλογικής βούλησης. Δεν έχει η ψήφος το αλάθητο ΚΑΙ καθορίζει την μοίρα ενός λαού προς το καλύτερο και το χειρότερο.
Δεν πρέπει να φοβάσαι την ευθύνη. Να κρίνεις, να συμφωνείς, να διαφωνείς να μην απορρίπτεις οριζόντια τα πάντα και τους πάντες. Να αφήνεις να σε καθοδηγούν αρχές, να επιτρέπεις στον εαυτό σου να βλέπει τον κόσμο έξω από τις δικές σου περιστάσεις. Αυτή η σφαιρική αντίληψη των πραγμάτων σου δίνει τη δυνατότητα να δεις το δίκαιο για όλους και όχι το «δίκαιο» για σένα. Να μπορείς μάλιστα να ξεχωρίσεις όσα πέτυχες και δεν πέτυχες και για ποια ευθύνεται η δική σου σκληρή δουλεία ή αδιαφορία αλλά και όσα οφείλεις στην κοινωνία και την πολιτεία. Δεν είναι όλα τα καλά δικό μας επίτευγμα για να πάρουμε τα εύσημα και όλα τα κακά ευθύνη των άλλων και του «συστήματος». Δεν πρέπει να ξεχνούμε να είμαστε ευγνώμονες για τον τόπο που απολαμβάνουμε και να διοχετεύουμε την κριτική και την ψήφο μας για να τον κάνουμε καλύτερο. Να ζητούμε τι μπορούμε να κάνουμε για την πατρίδα και όχι τι μπορεί να κάνει η πατρίδα για μας.
Ακόμη λοιπόν και αν αποφασίσεις να «τους» εκδικηθείς για το «καλό μας» προσπάθησε τουλάχιστον να επιλέξεις μια καλύτερη επιλογή όχι απλώς οτιδήποτε άλλο. Την επόμενη μέρα (και για πέντε ολόκληρα χρόνια) θα σε πνίγει ο κλαυσίγελος και ΔΕΝ θα ξεχνάς να σου φταίνε τα κόμματα που «βάζουν» καραγκιόζηδες, άσχετα αν τους ψηφίζεις εσύ. Αν η επιλογή σου είναι λάθος, αν τα πράγματα που γίνουν με την ψήφο σου ή την αποχή σου (και σίγουρα με την ανοχή σου) βλάπτουν τον τόπο, θα γίνονται στο όνομα σου όχι στο δικό τους ή του «συστήματος», δεν θα είσαι μόνο συνένοχος – θα είσαι ένοχος. Με τα πιο πάνω δεν επιθυμώ να φωτίσω την θολωμένη κρίση σου – ξέρω είναι αδύνατο αφού δεν μπορώ και δεν μπορείς. Μου αρκεί να την συγχύσω! Εξάλλου, στις αυριανές εκλογές θα καθορίσεις τους εκπροσώπους – νομοθέτες μας για μια περίοδο πέντε ετών. Αν δεν μας «κάνουν» δεν θα φύγουν στα μισά …τα ίδια θα λέμε, αναγκαστικά, σε πέντε χρόνια. Καλή ψήφο.
Του Θεόδουλου Ιωάννου, Αντιπρόεδρος ΝΕΔΗΣΥ